Bałtyk Południowy, Środkowy i Północny z Wyłączeniem Zatoki Botnickiej i Cieśnin Bałtyckich.
Od 1993 roku zastępuje go nowy I tom Spisu Świateł o tym samym numerze ale już w normalnej, książkowej szacie i standardowym formacie A4. Obejmuje on wybrzeża i akweny południowej i zachodniej części Morza Bałtyckiego. Zawiera światła Polski, Niemiec, południowych wybrzeży Danii od granicy niemiecko‑duńskiej do Sundu oraz Bornholmu, południowych wybrzeży Szwecji od Sundu do południowego cypla Olandu oraz wybrzeży rosyjskiej enklawy Kaliningradu. Zatem jest to spis przydatny w rejsach krajowych, do Niemiec oraz do „bliskich” portów Danii i Szwecji. Nie starcza zasięgu nie tylko na rejs do Kopenhagi ale i do bliskiego Kalmarsundu. W spisie znajdziemy wszystkie te światła, które zaznaczone zostały na mapach BHMW (nie wyłączając pław, niższych niż 7 m). Polski spis jednoznacznie określa, które światła zasłużyły na nazwę latarni morskiej (symbol „Lt“). W piewszej kolumnie spisu podano podwójną numerację świateł — numer narodowy nad numerem międzynarodowym, gdzie litera „C” oznacza bałtycki tom Adm. List of Lights & Fog Signals
Rys.25.8. Zasięg nowego I tomu Spisu Świateł i Sygnałów Nawigacyjnych, wydanego przez Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej w 1993 roku.
