Strona:PraktykaBALTYCKA.pdf/363

 * denne — flagi czarna nad „dowolną“ od strony zachodniej — jeśli sieć ustawiono równolegle do brzegu albo od strony morza — jeśli sieć ustawiono prostopadle do brzegu. Przeciwległy koniec sieci oznaczony powinien być tyką z flagą czarną.
 „Normalne”, morskie sieci nasi rybacy powinni oznakowywać tak, jak to przedstawiają Rys. 26.5a,b,c. Przepisy mówią o nocnej iluminacji topu każdej z tyczek. Jeszcze nic takiego na polskiej sieci nie dane mi było zaoczyc.
 Płynąc ku zagranicznym portom, będziecie mieli do czynienia z nieco innym oznakowaniem, które poznajmymy na przykładzie nowych przepisów szwedzkich. Duńskie i fińskie są bardzo podobne. Otóż szwedzki zarząd rybołówstwa (Fiskeriverket) wprowadził z dniem 1 stycznia 1994 roku bardziej przejrzyste sposoby oznakowania narzędzi połowowych. (Rys. 26.6) Chodzi zarówno o poprawienie bezpieczeństwa żeglugi jak i ochronę drogiego sprzętu rybackiego. Zarząd rybołówstwa wyraża nadzieję, że nowy system oznakowania sprawi, że wzajemne pretensje rybaków w stosunku do marynarzy oraz żeglarzy (i vice versa) będą rzadkością.
 Ostrzeżenie przed sieciami może być wystawiane w odległości 600 metrów na wodach przybrzeżnych lub 1 Mm na wodach pełnego morza. Tym znakiem ostrzegawczym jest biała bojka z tyką i białą flagą. Dla naszych żeglarzy to zupełna nowość. Tyki nie mogą być ani zielone ani czerwone. Bobiny za to powinny być czerwone, pomarańczowe, żółte lub białe. Tyki wód przybrzeżnych wystają z wody na około 1,2 metra, tyki pełnego morza – 2 m. Pamiętajcie, że kula lub okrągły reflektor radarowy nad flagą to sieć denna lub przynajmniej głębinowa (tak oni je nazywają). Nad taką siecią powinniście przejść bez kłopotów.