Strona:Przepowiednia Królowej Sybilli o wojnie i końcu świata.pdf/9

 Przyszła do domu do swojej córki
 Która dzieciom chleb krajała,
 A gdy ujrzała idącą matkę
 To chleb pod łóżko schowała.
Ból ściskał serca biednej staruszki
Na widok jaki widziała;
Ona byłaby sama nie zjadła,
A swoim dziatkom rozdała.
 Nędzą i głodu biedna staruszka
 Do Bogu oczy wznosiła
 Ty mnie nie opuścisz Ojcze Niebieski
 Do drugiej córki dążyła.
Stojąc za drzwiami zimna skulona
Żałosnym głosem mówiła:
„Przyjm mnie do siebie kochana córko,
Bo bym pod płotem zginęła.
 Córka ze złością do matki mówi:
 „Czy tylko mnie jedną macie“
 Gdzie macie córkę, gdzie macie syna,
 U mnie przytułku szukacie.
I tak wzgardzona przez swoje dzieci
Biedna ich matka płakała,
A Bóg najwyższy i Matka Boska
Na to wszystko patrzała.
 Siadła przy drodze prawie zemdlona,
 I Pana Boga błagała,
 Aby Pan Jezus i Matka Beska
 Jaką ociekę zesłała.