Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/127

– 81 –

t. j. że para zużyta w cylindrze, przez wtryśniętą wodę zagęszcza się i wodę zimną w gorącą zamienia; a to dzieje się zaraz po wyjściu pary z cylindra.
 To skraplanie pary, dokonywa się w osobném naczyniu, zwaném kondensatorem czyli zgęszczalnikiem (Condenseur), wtryskiwanie zaś zimnéj wody, uskutecznia się za pomocą wentyla wtryskowego (Einspritzhahn, robinet d’ injection). Skutkiem zgęszczenia się pary w kondensatorze, tworzyć się powinna zupełna próżnia, jednakowoż z rozmaitych powodów, jak doświadczenie wskazuje, próżnia ta w praktyce, zaledwie ⅘ prawdziwéj próżni wynosi, a zatém przeciwdziałanie powietrza, na tłok od strony kondensatora zawsze jeszcze ⅕ atmosfery stanowi. Po zgęszczeniu się pary, woda i powietrze usuwają się z kondensatora, za pomocą właściwéj pompy ssąco-podnoszącéj, która się pompą powietrzną nazywa (Luftpumpe; pompę â air).
 Jako właściwość wszystkich maszyn kondensacyjnych, obok nizkiego ciśnienia (¼ atmosfery ciśnienia względnego), stanowią: kondensator czyli zgęszczalnik wtryskowy i pompa powietrzna.
 Wszystkie te trzy przedmioty wynalezione zostały przez angielskiego mechanika Watta, który maszyny parowe udoskonalił przez zastosowanie w praktyce zjawiska fizycznego, zwanego próżnią powstającą po kondensacyi, i tym sposobem skutek maszyn znakomicie podniósł.
 Figura 25 przedstawia nam widok boczny podłużny maszyny parowéj Watta, a figura 26, przekrój podłużny téjże saméj maszyny na większą skalę, aby szczegóły wyraźniejszemi uczynić, z opuszczeniem balansiera.
 A jest to cylinder parowy, w górze i na dole parotrwale t. j. jak najszczelniéj pokrywami zamknięty. B tłok obwinięty warkoczem konopnym i szczelnie do ścian cylindra przystający.