Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/214

– 168 –

nami AA; stawidło znajduje się właśnie na stanowisku środkowém.

Fig. 72.

Widzimy tutaj, że łapy stawidłowe w takiém położeniu jak rysunek przedstawia, nie tylko dobrze zamykają, obydwa kanały parowe, ale jeszcze sięgają, poza te kanały częściami swojemi e. Części te ee nazywają, się nakryciem zewnętrzném stawidła. Oprócz tego łapy stawidła zakrywają, także część ścian A i A na figurze literą, i oznaczone; te ostatnie części nazywaja się znowu nakryciem wewnętrzném stawidła. Wielkość zewnętrznego i wewnętrznego nakrycia i ich stosunek do szerokości kanałów O₁ O w obliczeniach ruchu stawidła, odgrywają, bardzo ważną, rolę, gdyż przez trafny wybór tych wielkości, posiadamy możność doprowadzenia ekspansyi pary do pewnéj granicy, to jest zamknięcia przypływu pary do cylindra wtedy, gdy tłok dopiéro pewną, część swojéj drogi przebiegł.

61. Co to jest przyspieszenie stawidła w ogólności, i w jaki sposób odbywa się przyśpieszone działanie stawidła rozdawczego?

 Przyśpieszenie stawidła (Voreilen, avance du tiroir) i w nierozdzielnym związku będącą, z niém ekspansyę pary, można otrzymać, zmieniając tylko drogę stawidła, jaką ono wykonywa w czasie biegu tłoka.
 Ta zmiana drogi stawidła, wynosi zwykle ⅟₁₆ do ¼ cala, to jest: że stawidło otworzyło już upust (kanał) wchodowy na ⅟₁₆ do ¼ cala, nim tłok bieg swój ukończył. Pod wyrazem