Strona:Przybłęda Boży.djvu/132

Pod koniec roku 1804 bankier baron Braun, znawca i miłośnik sztuki, stał się właścicielem cesarsko-królewskiego uprzywilejowanego Teatru „An der Wien“. Jednym z pierwszych jego czynów było zamówienie dwóch nowszych oper u opata Voglera i u Ludwika Beethovena. Józef Sonnleithner dostarczył tekstu, opartego na francuskiej książce „Léonore, L’amour conjugal“, napisanej na podstawie zdarzeń życiowych przez świadka rewolucji, J. N. Bouilly. Już poprzedni kierownik tego teatru Schikaneder zamawiał operę u Beethovena, dzięki czemu pierwsze jej pomysły rodziły się w czasie powstawania „Eroiki“. Szkice do „Leonory“ istnieją już w notatniku z roku 1803, właściwa robota dokonana została od jesieni 1804 do późnego lata 1805 roku. Na ten sam temat wcześniej napisał muzykę Gaveaux, we Włoszech niemałem powodzeniem cieszyła się „Leonora“ Paer’a. To jednak nie odstraszyło Beethovena od podejścia do tego samego tekstu; z ogromnym zapałem zabrał się do pracy.
 Dyrekcja teatru prócz honorarjum zapewniła mu bezpłatne mieszkanie w gmachu teatralnym. Muzykowi nie podobał się wszakże widok z okna, więc wynajął sobie inne mieszkanie w mieście, potem jeszcze nowe w Baden i wreszcie jeszcze jedno na czwartem piętrze z pięknym widokiem, tak iż przez pewien czas miał jednocześnie cztery. Praca nad operą przypada na czas rozbratu z Breuningiem i choroby, tym razem zimnicy.