Strona:Przygody Alinki w Krainie Cudów.djvu/118

 Nikt atoli nie zabierał się do dania bliższych wyjaśnień względem tego pisma.
 — A jednakże są tu pewne zdania — zauważył król — które dają do myślenia.
 I rozłożywszy papier na kolanach, cytował:
 — «Rzekł, żem pływać nie mógł wbród».
 — Czy ty potrafisz pływać? — dodał, zwracając się do waleta Kier.
 Walet ze smutkiem zaprzeczył głową:
 — Czy ja na to wyglądam?
 Istotnie na to nie wyglądał, jako zrobiony z cieniutkiej tektury.
 — Dotąd wszystko jest w porządku — mówił król — rozpatrując niektóre wiersze rękopisu. — «Ja dałem jeden, tyś dał dwa» to z pewnością tyczy się torcików, rozumiecie?
 — A wszak dalej następuje — dodała Alinka — «I znów wracało w kółko to, coś ty dał i co my».
 — No przecież one tam stoją — rzekł król z tryumfem, wskazując na półmisek napełniony ciastkami. — Później zaś idzie.
 — «W tem kaprys bo jej tkwił»!
 — Tyś nigdy, droga moja — dodał zwracając się do królowej — nie miała kaprysów, prawda?
 — Nigdy! — odparła z wściekłością królowa — rzucając kałamarzem w jaszczurkę.
 Nieszczęśliwy Bibuś właśnie co przestał kreślić palcem na tabliczce, zorjentował się