Strona:Przygody Alinki w Krainie Cudów.djvu/68

rzał nań z zajęciem, poczem zanurzył go w filiżance.
 Alinka przyglądała się bacznie zegarkowi, poczem rzekła:
 — Co za dziwny czasomierz, wskazuje dni w miesiącu, nie wskazując godzin.
 — A na coby to było, czy twój naprzykład notuje ubiegające lata? — zaoponował zając.
 — Co to, to nie — odparła śpiesznie Alinka — zresztą on stoi prawie cały rok.
 — Coś tak, jak mój — zauważył kapelusznik.
 — Jakie to wszystko dziwne — myślała Alinka.
 Kapelusznik zaś rzekł, oblewając herbatą nosek susła.
 — Suseł znowu zasypia.
 — Istotnie — odparło zwierzątko, starając się roztworzyć zalepione oczy — sam to spostrzegam.
 — Czyś już odgadła zagadkę? — rzekł kapelusznik zwrócony do Alinki.
 — Nie, nie mogę. Objaśnij mnie, proszę, jaka jest odpowiedź.
 — Najzupełniej nie mam o tem pojęcia — odparł kapelusznik.
 — Ani ja — dodał zając marcowy.
 — Sądzę, że moglibyście znaleźć pożyteczniejsze zajęcie, nad trawienie czasu nad zagad-