Strona:Przygody Alinki w Krainie Cudów.djvu/95

 — Trzymaj język za zębami!
 — Otrzymaliśmy więc edukację nader staranną — ciągnął dalej żółwiozwierz — codziennie chodziliśmy do szkoły i uczyliśmy się codzień dwadzieścia cztery godziny.
 — Ja także codziennie chodzę do szkoły — odpowiedziała Alinka — nie masz powodu tak się tem pysznić.
 — A czy pobierasz lekcje dodatkowe? — zapytał żółwiozwierz z niepokojem.
 — Naturalnie, uczę się francuskiego i muzyki.
 — A prania bielizny?
 — Co to, to nie! — odparła Alinka obrażona. Tego u nas w szkole nie uczą...
 — A więc szkoła wasza jest do niczego — zawyrokował żółwiozwierz z przekonaniem. — W naszej szkole, prócz zwykłych przedmiotów, był jeszcze francuski, muzyka i pranie bielizny, za które była dodatkowa opłata.
 — Bielizna chyba najmniej ci była potrzebna, zamieszkiwałeś wszak dno morskie — zauważyła dziewczynka.
 — Nie mogłem uiszczać dodatkowej opłaty i dla tego brałem lekcje nieregularnie. Zresztą nie osiągnąłem należytych rezultatów i wkońcu zaniechałem uczęszczać na te wykłady.
 — Jakie nauki mieliście poza tem? — badała Alinka.