Strona:Przygody Jasia i Lilci.djvu/17

—   15   —

 Przepadł gdzieś, zostawiwszy tylko jeden bucik w łóżeczku. Zrozpaczona Lilcia szukała go wszędzie, ale napróżno!.. Jasia nie było nigdzie.
 Doszła wreszcie do zamku olbrzymów i stanęła, myśląc, że tam pewnie porwany jej biedny braciszek.
 Wtem posłyszała jęki i płacz. Zrozumiała, kto tam wzywa pomocy i przyśpieszyła kroku.
 Oczom jej przedstawił się smutny widok. Biedny Jasio leżał, uwiązany za nóżkę, tę właśnie, z której bucik pozostał w łózeczku, i ruszyć się prawie nie mógł.
 Jęczał więc i wyrzekał straszliwie, wzywając pomocy.
 — Kto ci to zrobił, braciszku? — spytała zdziwiona dziewczynka.
 — A któżby, jeśli nie te obrzydłe dzieci olbrzymów — odrzekł szlochając chłopczyna — przyprowadziły mnie tutaj, uwiązały za nogę i to na tak krótkim