Ta strona została uwierzytelniona.
Jaś i Lilcia mieszkali ze swą babcią w ślicznym domku z ogródkiem, poza którym rozciągał się duży, gęsty las; w nim to podobno przebywali olbrzymi.
Jaś nie był bez wad, dziecięcemu wiekowi właściwych. Był uparty i o byle co obrażający się.
Razu pewnego babcia, kochająca swego wnuczka nad życie, zauważyła, iż usiadł do śniadania bez uprzedniego umycia się. Smugi kurzu i brudu odcinały się na twarzyczce ładnego chłopczyka tak wyraźnie, że nie było wątpliwości, iż ani woda, ani ręcznik nie były dzisiaj w użyciu.
Powiedziała mu, aby nie jadł śniadania, dopóki się nie umyje.
