Strona:Przygody Tomka Sawyera tłum. Tarnowski.djvu/189

siedziałaś tu przy łóżku, 5id koło skrzyni, a Mary obok niego.
 — Tak rzeczywiście było. Tak siedzimy zawsze.
 Cieszy mnie, żeś przynajmniej we śnie trochę się o nas zatroszczył.
 — I śniło mi się, że była tu matka Jego.
 — Co? Była naprawdę! Czy śniło ci się coś więcej?
 — O, tak! Ale wszystko mi się jakoś zatarło...
 — Staraj się przypomnieć sobie... no, możesz?
 — Coś mi się majaczy, że wiatr zdmuchnął... zdmuchnął...
 — Skup się mocniej, Tomku! Bo wiatr naprawdę coś zdmuchnął!
 Tomek przycisnął palce do skroni — minuta naprężenia — a potem nagle:
 — Już mam! Już mam! Zdmuchnął świecę!
 — Jezus Marja! Dalej, Tomku, dalej!
 — I zdaje mi się, żeś powiedziała: Czy drzwi nie są...“
 — Dalej, Tomku!
 — Zaraz, niech sobie przypomnę... chwilkę... Ahał powiedziałaś: „Zdaje mi się, że drzwi się otworzyły“.
 — Jak tu mnie żywą widzisz, tak było! Prawda, Mary? Dalej!
 — A potem, a potem.. nie jestam tego pewien, ale zdaj mi się, żeś kazała Sidowi pójść i...i...
 — I co? I co? Co mu kazałam zrobić, Tomku? Co mu kazałam zrobić?
—