Strona:Przygody Tomka Sawyera tłum. Tarnowski.djvu/89

 — Chcesz? Ja mam. Pożuj chwilkę, ale potem musisz mi oddać.
 To było wspaniałe. Żuli więc do spółki i w nadmiarze szczęścia huśtali nogami, uderzając niemi o ławkę.
 — Czy byłaś kiedy w cyrku? — zapytał Tomek.
 — Tak, i tatuś jeszcze mnie tam zabierze, gdy będę grzeczna.
 — Ja byłem w cyrku trzy czy cztery razy... o, wogóle dużo, dużo razy. W kościele straszne nudy w porównaniu z cyrkiem. W cyrku masz ciągle jakąś nową sztukę, przez cały czas. Gdy dorosnę, zostanę klownem cyrkowym.
 — Ach, naprawdę? To ślicznie! Oni są zawsze tak kolorowo ubrani.
 — Otóż to właśnie! A pieniędzy mają moc!.. co najmniej dolara dziennie. Ben Rogers mi to mówił. Słuchaj, Becky, czy byłaś już zaręczona?
 — Co to takiego?
 — No, zaręczona, żeby wyjść zamąż.
 — Nie.
 — A chciałabyś?
 — Myślę, że tak. Zresztą nie wiem. A jak to jest?
 — Jak? To jest cudowne! Musisz tylko powiedzieć chłopcu, że nie chcesz mieć nigdy nikogo innego, tylko jego, na zawsze, na zawsze, a potem pocałować go, i sprawa załatwiona. Każdy to potrafi!
 — Pocałować? Dlaczego pocałować?
 — Bo widzisz, tak jest... pięknie, i tak zawsze się robi.
 — Zawsze?