Strona:Przygody Tomka Sawyera tłum. Tarnowski.djvu/90

 — Oczywiście, tak robi każdy, kto drugiego kocha. Czy pamiętasz, co ci napisałem na tabliczce?
 — Ta-ak.
 — Więc co to było?
 — Nie powiem.
 — Czy mam ci sam powiedzieć?
 — Ta-ak, ale kiedy indziej.
 — Nie, teraz!
 — Nie, nie teraz... jutro.
 — O nie, teraz, Becky, proszę. Ja tylko szepnę, cichutko szepnę.
 Becky zawahała się, Tomek uznał milczenie pozwolenie. Objął ją jedną ręką wpół i wyszeptał wyznanie cichutko, z ustami tuż przy jej uchu. Potem dodał:
 — Teraz ty mnie szepnij... to samo.
 Becky opierała się chwilę, a potem powiedziała:
 — Musisz się odwrócić i nie patrzeć na mnie, to powiem. Ale nie powtórzysz tego nikomu, pamiętaj, Tomku! Więc nie powiesz nikomu?
 — Nie, nigdy, nigdy w życiu! A teraz Becky...
 Odwrócił się. Ona nachyliła się nieśmiało, aż oddech jej musnął jego włosy i wyszeptała?
 — Kocham cię.
 Potem odskoczyła, zaczęła biec między ławkami i pulpitami, ścigana przez Tomka, wreszcie schroniła się w kącie, zasłaniając sobie twarz małym białym fartuszkiem. Tomek objął ją za szyją i prosił:
 — Becky, Becky, to już minęło, już po wszyst-