Strona:R. Henryk Savage - Moja oficjalna żona.djvu/114

herbatę. Miała kokieteryjny szlafroczek, który czyni mężczyźnie kobietę pożądańszą jeszcze i bardziej uwodzicielską, niż pełna tualeta. U mego nakrycia leżała kartka, wedle której dozwolono mi przebywać w stolicy przez trzy tygodnie.
 — Nigdy jeszcze nie czekałam na ciebie tak długo, mój drogi! — rzekła łagodnie.
 — Tyle mam zajęcia — odparłem — tak dużo od tego zależy...
 Z uwagi na kelnera, podjąłem na nowo rolę czułego małżonka, wyciskając pocałunek na jej ustach, przeciw czemu nie mogła się bronić, bez narażenia na szwank filiżanek i sosjerek.
 Zarumieniona rzekła kelnerowi:
 — Mamy już wszystko czego nam potrzeba! — a kelner wyszedł czyniąc grymas. Zapewne myślał, że chcę innego jeszcze powitania na dzień dobry.
 — Drogi Arturze! — zawołała. — Zobaczno, czy drzwi dobrze zamknięte. Straszne tu wszędzie przeciągi.
 Przekonawszy się, że służący nie podsłuchuje, wróciłem do stołu, ona zaś szepnęła:
 — Cóż znaczyły te straszne okrzyki przez sen? Gdybym pana nie zbudziła, zbiegłby się tu cały hotel.
 — Moja pani! — odrzekłem gniewnie. — Śniło mi się, że mnie z łaski pani knutowano!