Strona:R. Henryk Savage - Moja oficjalna żona.djvu/116

 To rzekłszy, rzuciła na stół kilka kart wizytowych, przeważnie wysoko postawionych osobi­stości. Pośród nich było zaproszenie na bal hrabiny Ignacjew, z dołączonym biletem księżny Palicyn, na znak że jej zawdzięczamy ten honor.
 — Jeśli odrzucę te zaproszenia i nie wejdę do towarzystwa, może to wzbudzić podejrzenie. W razie przyjęcia staniemy na widowni stolicy w sposób zbyt jaskrawy.
 — Jak długo zamierza pani pozostać tutaj?
 — Do chwili ukończenia dzieła.
 — To znaczy?
 — Trzy dni najdalej, chociaż posunęłam sprawę tak już daleko, że przy sprzyjających okolicznościach mogę być gotową jeszcze dziś popołudniu.
 — Potem zaś gotowa pani opuścić Rosję, gdy tylko znajdę środki wyjścia?
 — Tak! Ale czy pan je znajdziesz? Łatwo wpaść do pułapki, ale bardzo trudno wydostać się! — odparła, wzruszając ramionami.
 — Idzie przedewszystkiem o to, by na nas nie spoczęło podejrzenie! — powiedziałem z powagą. — Muszę napisać do żony w Paryżu. Inaczej mogą nadejść telegramy nader kłopotliwe.
 — Zrób pan to jak najprędzej.
 — Atoli córka moja przybędzie tu za trzy dni!
 — To się stać nie może!
 — Jakże zapobiec?