Strona:R. Henryk Savage - Moja oficjalna żona.djvu/136

piękna spiskowczyni, ja zaś stałem osłupiały tą chytrością i przewidywaniem.
 Zaraz potem wykrzyknęła:
 — Jakże się panu podobały moje pieśni amerykańskie?
 — Śpiewa pani, jak primadonna! — przyznałem z zachwytem. — Skądże jednak znane są jej pieśni ojczyzny mojej?
 — Wyuczyłam się ich dla odgrywania roli Mrs. Arthur B. Lenox, la belle Americaine! — oświadczyła zagadkowa istota. — O, umiem z tuzin jeszcze innych pieśni murzyńskich, a także Star Spangled Banner. Czy chcesz pan posłuchać?
 Rzekłszy to, jęła śpiewać ten nasz hymn patrjotyczny, ja zaś jęczałem w duszy na myśl, jak chętnie znalazłbym się pod tym opiekuńczym sztandarem, zdala od dwugłowego orła flagi rosyjskiej.
 — A teraz muszę zamienić z panią ważkich słów kilka w sprawach prywatnych! — oświadczyłem.
 — Mianowicie?
 — Przedewszystkiem Sasza...
 — Nie teraz! — rzekła, spoglądając na zegarek. — Mam tyle zaledwo czasu, by się ubrać na przyjęcie! — podbiegłszy pod drzwi sypialni, obróciła się do mnie, mówiąc: — Bądź spokojny, wszystko dzisiaj poszło do-