Strona:R. Henryk Savage - Moja oficjalna żona.djvu/156

 — Wówczas, trzeba zastosować zwykłe andidota przeciw opjum.
 — Mianowicie?
 — Kawa, nieustanny ruch a w ostateczności belladonna — powiedział, wręczając mi proszki. — To wystarczy na kilka nocy.
 — Czy byłbyś pan skłonny dać mi belladonny?
 — Oczywiście! Widzę, z kim mam do czynienia.
 Rzekłszy to, nalał mi małą flaszeczkę belladonny.
 — Ile kropel trzeba wziąć?
 — Dziesięć, a w razie potrzeby można tę dozę powtórzyć po godzinie.
 Zapłaciwszy, połknąłem zaraz jeden proszek. Za powrotem do hotelu wziąłem drugi. Znalazłszy się w łóżku, utraciłem zaraz świadomość sytuacji i zasnąłem.
 Gdym się zbudził nazajutrz, słońce rzucało pęki promieni do pokoju. Czułem się niemal szczęśliwy, nic sobie nie robiąc z tajnej policji, czy cara, a nawet straszliwe kwiczenie katarynki brzmiało mi w uszach jak niezrównana muzyka włoskiej opery. Opjum, jakimże jesteś po­cieszycielem niezrównanym cierpiącej ludzkości!
 Wstawszy, ubrałem się i poszedłem do saloniku. Stół, zastawiony śniadaniem, był opuszczony, a kelner zawiadomił mnie, iż małżonka moja wyszła już.