Strona:R. Henryk Savage - Moja oficjalna żona.djvu/190

zastrzelić samowładcę dziewiędziesięciu miljonów, wprost na sali balowej.
 Mniej więcej niepostrzeżenie odprowadziłem tancerkę moją na miejsce. Była bardzo zadowolona, pozbywszy się tak złego tancerza.
 Strach mną trząsł, w głowie kotłowały okropne myśli. Jeśli Helena dokona czynu, jakiż los spotka Weleckich, którzy ją wprowadzili w towarzystwo. Ruina zupełna! A co będzie z księżną Palicyn inicjatorką obecności morder­czyni na balu? Także zupełna ruina. A mój los, mój los straszny? Cóż zrobią ze mną, który przemycił oficjalną żonę za fałszywym pasz­portem, co więcej rozmyślnie spóźnił się do pociągu ułatwiając przez to zbrodnię? Wszystko razem uczyni mnie napewno współwinnym. A jakaż kara czeka morderców władcy Rosji?
 Wielki Boże! Równie dobrze mógłbym sam strzaskać cesarską czaszkę! Zimny pot wystąpił na mnie, serce uderzało chyba dwieście razy w minucie, głowa moja była lodowata, a mimo to miałem gorączkę.
 Z całego tego tumultu przerażenia i rozpaczy, wyłaniała się myśl jedna tylko. Trzeba było niezwłocznie uczynić coś dla ratowania wszystkich. Ale co?
 Baron Friedrich przyglądał się mazurce przez niebieskawe okulary. Był to widok uroczy i straszny jednocześnie. Kobieta pociągająca