Strona:R. Henryk Savage - Moja oficjalna żona.djvu/45

względu na obowiązki wobec przyjaciela naj­lepszy sposób spędzenia czasu. To też mijał szybko.
 — A teraz — rzekłem, skończywszy tajną historję Lenoxów — proszę o kronikę rodu Gainesów.
 Ku wielkiemu zdumieniu memu oświadczyła, że właściwie wie bardzo mało.
 — Jesteśmy wraz z Dickiem tak długo już w Europie... — mruknęła.
 — Musi pani jednak przecież wiedzieć coś o siostrze jego Mamie?
 — Ach tak... Mamie... odparła. — Od nie wiem ilu już lat jest zamężna i żyje w Meksyku.
 — Jakże się nazywa mąż jej? — pytałem dalej.
 — Smith, o ile wiem! — rzuciła szybko. — Nie możesz pan sobie wyobrazić, jak często mówi Dick o panu! — wykrzyknęła, odskakując od tematu rozmowy. — Drogi mój, stary Artur... — powiada zawsze, gładząc przytem swój czarny wąs.
 — Czarny wąs? — wybąknąłem. — Wszakże był blondynem!
 — No tak... — rzekła zaskoczona, dodając spiesznie — ale w czasach ostatnich posiwiał i czerni włosy! — Za moment powiedziała z uśmiechem: — Pańskie włosy są jeszcze ciemne i niema potrzeby naśladować Dicka. Masz pan prześliczne włosy!