Strona:R. Henryk Savage - Moja oficjalna żona.djvu/50

spytać, jakim sposobem pani Gaines może py­tać w Wilnie o listy skierowane do żony mojej.
 Nadbiegł baczny kelner, otwierając drzwi wystawnego gabinetu. W Rosji każdy Amerykanin uważany jest za bogatego, to też do­staliśmy najlepszy apartament.
 — Jaśnie pan rozkaże? — spytał, kłaniając się do samej ziemi.
 — Najlepszą kolację, jaka może być podana zaraz.
 Wręczył mi jadłospis i kartę win, a podczas gdym zamawiał, Helena rzuciła na fotel futro i czapeczkę.
 Po wyjściu kelnera, zwróciłem się do zagadkowej towarzyszki, pytając dość surowo:
 — Co panią skłoniło, by pytać tutaj o listy do mojej żony?
 — Czyż to uczyniłam...? — rzekła niepewnie.
 — Więc pani zapomniała już?
 — Być może iż tak uczyniłam... — odparła zdejmując nerwowo rękawiczki. — Byłam tak zaskoczona i przerażona wiadomością od męża, którą mi doręczył jeden z podwładnych jego, że w pierwszej chwili nie wiedziałem co czynię.
 — Złe wiadomości od męża? — spytałem z pewnym żalem, gdyż mimo niewidzenia go od lat dwudziestu, nie zapomniałem dawnego kolegi — przyjaciela.