Strona:R. Henryk Savage - Moja oficjalna żona.djvu/60

 Pani Gaines, znowu ożywiona i swobodna, powiedziała po francusku:
 — Przepraszam bardzo, ale nie umiem po rosyjsku!
 Wytworna dama zaczęła natychmiast w języku francuskim dziękować towarzyszce mojej, a także i mnie, na co odpowiedziałem tak uprzej­mie, jak na to pozwalała wnętrzna wściekłość. Jednocześnie zauważyłem, że moja staromodna grzeczność, oraz żołnierskie zachowanie się uczyniły wrażenie na niej, oraz na uroczej towarzyszce księżnej. Starsza z dam była piękną, budzącą szacunek postacią, młodsza, około ośmnastoletnia, posiadała świeżość dziecięcą niemal i ów swoisty, przedziwny powab, tak często spotykany u Rosjanek.
 — Pan jest Amerykanin? — spytała starsza dama.
 Skłoniłem się potakująco.
 — A pani łaskawa także?
 Helena skinęła głową z uśmiechem.
 — Opuszczę cię teraz! — szepnąłem jej, mając minę tak ponurą, że się zaśmiała. Ale zaraz, żałując okrucieństwa swego, zbliżyła się ze słowami:
 — Drogi, kochany Arturze, nie bądźże tak zły... Dobranoc!
 — Dobranoc! — odparłem chrypliwie, zaraz atoli ogarnęła mnie pokusa i uświadamiając