Strona:R. Henryk Savage - Moja oficjalna żona.djvu/82

kaźnie, w wystawnym saloniku, gdzie nakryto dla nas obojga.
 — Proszę dać trzecie nakrycie! — powiedziałem szybko.
 — Poco trzecie? — zabrzmiało z pokoju sąsiedniego, którego drzwi otwarto. Stanęła w nich pani Gaines, przybrana w lśniące brylanty na białych, odkrytych rękach, karku i ramionach, w sukni z lekkiej materji, uwydatniającej kształty i nadającej się raczej dla młodej dziew­czyny, niż kobiety. Wyglądała jak posąg.
 — Kogo oczekujesz? — zapytała, podchodząc do mnie żywo.
 — Dicka, oczywiście! — odparłem. — Zaraz pojadę po niego.
 — Ach! — zauważyła, bawiąc się bransoletką, otaczającą krągłe ramię. — Moglibyśmy na godzinę, lub dwie obejść się jeszcze bez Dicka!
 — Myśl doskonała! — zgodziłem się ze śmiechem. — Dick jest nieznośnym chłopcem, który zasługuje na karę!
 Byłem bardzo zadowolony z tej kolacji sam na sam, a bardziej jeszcze z powodu, że ona tego chciała.
 Nagle drgnąłem, słysząc, jak Helena powiedziała kelnerowi:
 — Miałam zastać tutaj listy. Proszę przynieść korespondencję nadeszłą pod adresem pułkownikowej Lenox.