Strona:R. Henryk Savage - Moja oficjalna żona.djvu/96

cesarsko-rosyjskiej marynarki, oraz majora Aleksandra Weleckiego z kawalerji gwardyjskiej.
 Panowie ci chcieli złożyć uszanowanie państwu pułkownikostwu Lenox.
 — Proszę wprowadzić! — poleciłem, nie mogąc odprawić bratańców Konstantego. Przytem w nastroju chwili, każde towarzystwo wy­dało mi się lepsze od własnego.
 Zapukałem do drzwi Heleny, mojej oficjalnej oblubienicy, która dość suchym tonem zawiadomiła, że rozpakowuje rzeczy.
 — Do widzenia jutro rano, przy śniadaniu, drogi mój! — roześmiała się.
 — Ależ mamy właśnie gości, dwu dziarskich oficerów, Borysa i Saszę Weleckich.
 — Ach!
 — To cię zapewne przywabi, ukochana moja! — wykrzyknąłem ze złością.
 — Niewątpliwie, skarbie jedyny! — odrzekła czule.
 W tej chwili weszli obaj przybyli do salonu. Borys miał ciemno granatowy mundur marynarski, zaś brat jego świetnie błyszczący uniform kawaleryjski. Borys był trochę niezdarny, ale prosty i szczery, o wielkich, niebieskich oczach, a uściśnienie dłoni świadczyło o sercu.
 Brat starszy był tak odmienny, jak pyszny mundur jego od skromnego granatu Borysa.