a Śvēt. — up. jest jego ulubionym upaniszadem, więc może mamy tu jakąś reminiscencję tych miejsc?
— Str. 162, uw. 73. — kurvann ēvēha karmāṇi jijīviṣēt śataṁ samāḥ (Īśā — up. 2). „Spełniając owszem tutaj czyny, można pragnąć żyć sto lat“. Ale dalszy ciąg zwrotki: „gdy takim będziesz (jak opisano w zwrotce pierwszej, zob. uw. 6 do str. 29 i uw. 13 do str. 32), zmiany to nie sprawi: uczynek nie lgnie do człowieka“. Jest to więc obojętne przyzwolenie na pełnienie uczynków, ale wcale nie zalecanie energiczności.
— Str. 165, uw. 74. — mahatī vinastiḥ „wielka zagłada, ruina“, p. uw. 16 do str. 33.
— Str. 167, uw. 75. — māhaṁ brahma nirākuryāṁ mā mā brahma nirākarōt. Niema w upaniszadach tych słów, będących połówką jakiejś zwrotki. Przekład gramatyczny wypada trochę odmiennie od autorskiego: „Niech ja brahmana nie odtrącam, niechaj mnie brahman nie odtrąca“.
— Str. 170, uw. 76. — Patrz uw. 66 do str. 138.
— Str. 170, uw. 77. — Patrz uw. 53 do str. 106.
— Str. 171, uw. 78. — yad yat karma prakurvīta tad brahmaṇi sarnerpeyēt. „Jaki
