Strona:Rabindranath Tagore - Ogrodnik (tłum. Kasprowicz).djvu/100

 DZISIEJSZEJ NOCY zagrać musimy grę śmierci, moja oblubienica i ja.
 Noc jest ciemna, obłoki na niebie kapryszą, a fale szaleją na morzu.
 Opuściliśmy łoże snów naszych, rozwarliśmy bramy i wyszliśmy, moja oblubienica i ja.
 Siedzimy na huśtawce, a wichry burzliwe uderzają nas z tyłu.
 Oblubienica moja zrywa się z trwogi i rozkoszy, drży i tuli się do mej piersi.
 Długom jej służył miłośnie.
 Z kwiatów ścieliłem jej łoże i zamykałem drzwi, aby od ócz jej trzymać zdala światło rażące.
 Całowałem delikatnie jej usta i łagodnie szeptałem do uszu, aże napoły omdlewała z tęsknoty.
 Gubiła się w bezkreśnych mgłach nieokreślonej błogości.
 Nie odpowiadała na moje dotknięcia, pieśni moje zbudzić jej nie umiały.
 Dzisiejszej nocy przybył ku nam z pustyni zew burzy.
 Oblubienica moja zerwała się zatrwożona, schwyciła mą rękę i wyszła.
 Włosy jej falują na wietrze, rozwiewa się jej zasłona, wieniec jej drży na jej piersi.
 Gwałtowny dotyk śmierci podniósł ją ku życiu.
 Jesteśmy z sobą, oblicze przy obliczu, serce przy sercu, moja oblubienica i ja.