Strona:Rabindranath Tagore - Ogrodnik (tłum. Kasprowicz).djvu/84

Ta strona została przepisana.

NIKT, BRACIE, nie żyje na wieki i nic nie trwa długo. Pamiętaj o tem i ciesz się.
Życie nasze to nie jedyne brzemię dawne, a droga nasza to nie jedyna podróż długa.
Poeta jeden nie powinien jednej, starej śpiewać pieśni.
Kwiat więdnie i umiera ale kto kwiat ten dzierży, nie powinien żałować go wiecznie.
Bracie, pamiętaj o tem i ciesz się.

∗             ∗

Pełnej potrzeba jest przerwy, aby w muzykę wpleść dokonanie.
Zycie chyli się ku zachodowi, ażeby w cienie zapaść złociste.
Miłość odwołać trzeba od jej zabawy, aby napiła się troski i uniosła się k’niebu łez.
Bracie, pamiętaj o tem i ciesz się.

∗             ∗

Spieszymy się zrywać kwiaty, albowiem porwać je mogą wiatry w swej drodze.
Podnieca to krew naszą i rozpala nam oczy, ażeby chwytać całunki, któreby uleciały, gdyśmy zwlekali.
Życie nasze pełne jest żądzy, śmiałe są nasze pragnienia, albowiem czas uderza w dzwon rozłąki.
Bracie, pamiętaj o tem i ciesz się.

∗             ∗

Nie mamy czasu, aby chwytać rzecz jakąś, wycisnąć ją i rzucić ją w proch.
Szybko uciekają drepcące godziny, kryją sny w swych podołkach.
Życie nasze jest krótkie; kilka tylko zostawia dni dla miłości.