Ramę, bohatera hinduskiego epicznego poematu, Ramajany. — Rama był synem króla Dazarata z Aiodji. Młodość jego pełna osobliwych wypadków. Ożenił się z piękną księżną Sita, (pamięć której czczą wszystkie hinduskie kobiety, jako wieczny przykład czystości i dobroci), ale potem, albo dobrowolnie zrzekł się tronu, albo ojciec go wypędził za zbyt surowe religijne obyczaje. Żył następnie w dżunglach czternaście lat. Żonę jego, Sitę, porwał król demonów Rawana. Rama, ażeby ją uwolnić, pokonał i zniszczył pułki Rawany i wybawił swoją żonę; powrócił potem do ojczyzny i wstąpił na tron. Pod wpływem czczych plotek i zazdrosnych podejrzeń Rama oddala od siebie swoja żonę Sitę do klasztoru, gdzie powiła mu dwóch synów, Kuzę i Lawę. W niebiosach Sita znów połączyła się z małżonkiem. Historja Ramy na zawsze zachowała się w olbrzymim hinduskim epicznym poemacie „Ramajana“, wysoce czczonym arcydziele literatury hinduskiej, które uchodzi za dzieło objawienia, swego rodzaju Biblję w oczach czcicieli Ramy, jako awatara, czyli wcielenia Wisznu w człowieka, zbawcy ludzkości. Wyznawcy owi Ramy znani są pod nazwą ramat-waisznawitów, i liczą ich wiele miljonów. Odznaczają się wysokim poziomem moralności i etycznych pojęć, a także tem, że posiadają wykończony system religijny. Uważają oni nietylko, że Wisznu posiada przymioty zupełnej dobroci, w przeciwieństwie do tłumaczenia, że jest Bytem abstrakcyjnym, ale obok tego weirzą w niebiosa, gdzie króluje czysta błogość, i gdzie sprawiedliwa oswobdzona dusza żyć będzie wiecznie, zamiast zostać pochłoniętą przez boską istotę, jak twierdzą adwajt wedantyści.
Większa część waisznawitów, znana pod nazwą kriszna-waisznawitów, wyznają Wisznę w ósmym jego awatarze, czyli wcieleniu w człowieka. W tym awatarze pojawił się pod postacią Kriszny. Historja jego i nauczania zawarte są w hinduskich epicznych poematach, znanych pod nazwą Mahabharaty, i uzupełniających ją pism Chariwainza, Panczarata i Bhagawat-Gita, tworzących ogromny hinduski epos.
W pierwszej połowie eposu Kriszna przedstawia się jako półbóg i potężny książę; druga część (szczególnie Bhagawad-Gita) ukazuje go w postaci awatara czyli pełnego wcielenia Wisznu, wyższego Bytu. Według hinduskich zapisek Kriszna pojawił się około 1100 roku przed N. Chrystusa, i uważa się za największego awatara Wisznu. Zapiski owe mówią, że urodził się w jaskini w tym czasie, kiedy hinduski król nazwiskiem Kamza rozkazał zabić wszystkie niemowlęta. Przezwano go Kriszną, ponieważ był niebieskiego koloru. Ojciec jego Wazudewa, ażeby wybawić go z rąk okrutnego króla Matury, oddał go na wychowanie pastuchowi Nandy. Kriszna przepędził młodość w charakterze pastucha we Wradże. O tym okresie jego życia opowiadają wiele mitów i legend Niektóre z nich odnoszą się do jego stosunków z pastuszkami (Hopi), przyczem wyznawcy jego nadają tym stosunkom znacznie symboliczne, a nie dosłowne, na-
