Strona:Respha.pdf/169

 — Czy udajesz dorosłego? Fe! Może jesteś o rok starszy odemnie. Słuchaj — jeśli jesteś grzeczny, bawiłbyś się może w kotka i myszkę z dziewczynkami. Tu chłopcy są nieznośni i my nie możemy się z niemi bawić. Przyjdziesz?
 — Nie. Z a dużo was jest. A ty czybyś nie chciała zobaczyć nasze róże?
 — A to dobre sobie. Żebym ja miała przychodzić do chłopca — jeszcze czego...
 Zabrała się i poszła.
 Gdy na drugi dzień jak kot czatowałem przy dziurze, ona podkradła się niepostrzeżenie.
 — A kuku! Czy jesteś tam?
 — Jestem.
 — Zawsze sam? I co ty tam robisz?
 — Patrzę się na ciebie.
 — Nie nudzisz się?
 — Nie, gdy patrzę na ciebie.
 Nie wiem skąd się wzięła jej rączka tuż przy otworze. Ująłem ją, przeciągnąłem na swoją stronę i pocałowałem.
 — To niegrzecznie — zawołała i odbiegła.
 Następnego dnia idąc pod szopę zerwałem pąsową różę. A Emilcia sama zaczęła o kwiatach.
 — Ładne macie?
 — Dosyć.
 — Irysy, narcyze?