Ta strona została uwierzytelniona.
A tyle dajem, iż do końca głodu
Każdy żyć może w szczęściu i weselu.
(TEIG i SZEMUS wychodzą.)
MAIRE klęka. Dusz niszczyciele! Oby was Bóg zniszczył!
PIERWSZY KUPIEC. Nie sięga klątwa nieśmiertelnych duchów.
MAIRE. Bodajście zwiędli, jak liście powiędłe,
Jak zdechłe gady bodajście zawiśli
Na bramach Boga!
PIERWSZY KUPIEC. I ty będziesz naszą.
Ten głód bez końca trwać będzie. Lebiodę,
Szczaw będziesz jadła i trawę, osłabniesz,
Że próg ten nizki wyda ci się murem,
A gdy na ręku już ciała nie dźwigniesz,
Przyjdziem po ciebie.
(Do DRUGIEGO KUPCA.)
Przynieś mąkę.
(DRUGI KUPIEC przynosi z szafy worek mąki.)
Spal ją.
(MAIRE mdleje.)
Leży zemdlona. Wyjdziemy stąd z twarzą
Niepodrapaną. Przynieś mi tu kurę.
(DRUGI KUPIEC wychodzi i wraca, z uduszoną kurą. Rzuca ją na ziemię. Podczas jego nieobecności PIERWSZY KUPIEC krząta się koło ognia. Przynosi następnie garnek mleka z komory i wylewa je na ziemię. Wraca, przynosi wilka i rzuca go obok kury.)
