Strona:Romuald Minkiewicz - U wiecznych wrót tęsknicy.djvu/51

że wszystkim trudom ręce zdolą,
gdy głos Twój nieomylny«.

(Akropolis).

 I za głosem onym nieomylnym idąc, wie, jak owi stworzeni przezeń tytani »duszy wolnej«, że i jego

»żywot nie na jednym zakończy się bycie«,

że  »śmierć przemoże i trumien głaz zdruzgoce«,

»i wyzwolony duchem z ciała i pamięci,

jako orzeł poleci na skrzydłach niesiony«

błąkać się wieczyście

»we gwiazd zawierusze«,
»w nieśmiertelności kościele«.

 (Kraków-Poronin).

---

---