Strona:Rudyard Kipling - Druga księga dżungli (tłum. Birkenmajer).djvu/33

Ta strona została skorygowana.

Gdy porwiesz zdobycz słabszemu, nie pożrej wszystkiego w chełpliwej próżności.
Nędzarz jest w Prawa opiece — więc zostaw mu skórę i kości!

Zdobycz drużyny ma służyć za jadło całej drużynie,
A kto by tę zdobycz chciał unieść do własnej nory — niech zginie!

Zdobycz wilka jest jego własnością. On rządzi nią prawem wszelakim;
Lecz póki sam wilk nie pozwoli, drużyna musi obywać się smakiem.

Szczenię, nim rok ukończy, powinno się suto odżywiać.
Gdy ono jadła od kogo zażąda, nie wolno się jemu sprzeciwiać.

Wilczyca ma prawo do leża. Gdy samcom powiodą się łowy,
Wolno jej żądać dziesięcin dla wilcząt — i nigdy nie dozna odmowy!

Wilk-ojciec jest panem w swej norze. To wolny myśliwiec-włóczęga!
Sądzi go jeno Rada, a władza drużyny go nie dosięga.

Gdy Prawo jest w czymś niedokładne, szukajcie pomocy w swym Herszcie:
On starszy, mocniejszy i mędrszy — więc jego przepisów się dzierżcie!