Strona:Rudyard Kipling - Kapitanowie zuchy.djvu/246

Penna i stryja Saltersa, manewrujących takielażem. Dan windował na pokład kosze, napełniane przez Długiego Dżeka i Tomasza Platta, a Harvey, trzymając w ręku notatnik, reprezentował interesy szypra, wobec kontrolera wagi na nabrzeżu.
 — Gotów! — zawołano zdołu.
 — Ciąg! — krzyknął Disko.
 — Hej! — odzywał się Manuel.
 — Już! — odpowiadał Dan, windując kosz.
 Następnie słychać było czysty i świeży głos Harveya, zapisującego wagę.
 Wkońcu wyrzucono ostatek ryb, a Harvey skoczył najkrótszą drogą, z sześciu stóp wysokości, z liny na linę, i wręczył Diskowi rachunek, krzycząc:
 — Dwieście dziewięćdziesiąt siedem — a zsyp wypróżniliśmy już do cna!
 — Ile jest wszystkiego razem, Harveyu? — spytał Disko.
 — Osiemset sześćdziesiąt pięć, co daje trzy tysiące sześćset siedemdziesiąt sześć dolarów i dwadzieścia pięć centów. Teraz to mi się jeszcze należy part i zapłata!
 — No, przecie nikt nie mówi, żeś na nią nie zasłużył, Harveyu. Czy nie skoczyłbyś do biura Wouvermana i nie zaniósłbyś mu naszych rachunków?
 — Kto jest ten chłopak? — ozwał się Cheyne do Dana, który był przyzwyczajony do najróżnorodniejszych pytań ze strony leniwych gamoniów, zwanych letnikami.