Strona:Rudyard Kipling - Kapitanowie zuchy.djvu/300

Halza — lina do wyprężania dolnego wiatrowego rogu żagla.
Helmąt — rękojeść steru.
Jata — nadbudówka na pokładzie statku.
Kabestan — pionowa winda kotwiczna.
Kambuza — kuchnia okrętowa.
Kluza — otwór, przez który przechodzi łańcuch kotwicy.
Komięga — gruchot — statek nieprzydatny do pławby.
Kwatera — część górnego pokładu.
Lej — strona niezwrócona do wiatru.
Lek — wyrwa w burcie statku.
Mamka — mgła na wodzie.
Maszoperja — spółka rybacka.
Naktuz — szafka na busolę i światło.
Opława — część burty wystająca nad wodę.
Paczyna — wielkie wiosło bez okucia.
Paruch — płachta czyli płótno żaglowe.
Płuto, płucisko — pław połączony z kotwią lub siecią.
Pobitka — daszek nad kajutą.
Porwą — komenda: Do roboty!
Przelewa — gwałtowna fala odbijająca się od burty i wdzierająca się na pokład.
Rejda — motlawa — miejsce osłaniające przycumowane statki.
Rewa — ławica piaskowa w morzu.
Ru! — komenda na wioślarzy.
Ruchawa, rolinga, ruchawka — fale rozbijające się na mieliźnie.
Stryj — wiatr na wodzie.
Szląg — dolne wiązanie części składowych masztu.
Sztaba — przód okrętu.
Sztak — lina do umocowania masztów. Na nim bywa umieszczony sztakżagiel.
Sztymbork — prawy bok statku.
Talki — bloki w olinowaniu statkowem.
Toczenica — rodzaj wielkich fal na rewach.
Trola — rodzaj niewodu czy wędy rybackiej.
Waruga — dyżur okrętowy.
Wesoły statek — o sztabie mocno zadartej do góry.
Wręga — żebro okrętu.
Wronka — topżagiel — żagiel szczytowy.