Strona:Rudyard Kipling - Księga dżungli (1931).djvu/29

to jednakże nie określa, komu wolno czy nie wolno składać ten okup. Czy nie mam racji?
 — Słusznie mówi! słusznie! — ozwały się młode głodne wilczęta. — Słuchajcie Bagheery. Można złożyć okup za szczenię. Tak głosi Prawo.
 — Ponieważ wiem, że nie jestem upoważniona do przemawiana na tem miejscu, proszę was o udzielenie mi głosu.
 — Mów! mów! — zawołało ze dwadzieścia głosów.
 — Byłoby hańbą zabijać nieowłosione szczenię. Czyż nie lepiej zapolować na nie, gdy podrośnie? Baloo przed chwilą wziął je w obronę. Otóż ja do słów Baloo dodam wołu — i to tłustego — świeżo zabitego o pół mili stąd — jeżeli zgodnie z Prawem przyjmiecie ludzkie szczenię do swego grona. Czy macie jakie skrupuły?
 Na to zerwała się wrzawa kilkudziesięciu głosów:
 — Czem się tu przejmować? Szczenię i tak zemrze w czasie deszczów zimowych... lub wypali się od słonecznego skwaru. Cóż złego może nam wyrządzić ta goła żaba? Niech sobie biega z naszą gromadą? Gdzież ten wół, Bagheero?... Przyjmijmy to szczenię do naszego grona!
 A potem rozległo się głuche naszczekiwanie Akeli:
 — Przypatrzcie się dobrze... przypatrzcie się dobrze, o Wilcy!
 Mowgli wciąż zabawiał się kamyczkami i nie zwracał uwagi na to, że wilki — jeden po drugim — podchodziły ku niemu i przyglądały mu się