Ta strona została uwierzytelniona.
Za lądem tęskni już każda z rej!
W nas — stokroć więcej tęsknoty złej!...
Więc bogi, mężnych obrońce głów,
burze i wichry ześlijcie znów!
Ześlijcie wichry — byśmy, jak grom,
hucząc żaglami, wrócili w dom!
Lecz... wiatru niema... śpi morska gładź...
(Wprzód wiosłem dąż! —
hej, hej, ku Stávanger!
Więc musim sami, jak wicher, gnać!
(Co sił! co sił!
hej, hej, ku Stávanger!)
