Ojczyzno nasza! ślubujemy tobie
miłość i pracę w każdej życia dobie,
iż głos twój zawsze do czynu nas zbudzi,
kiedy już z dzieci wyrośniem — na ludzi!
Ojcze miłościw, który jesteś w niebie!
wspomóż swe dziatki, gdy wzywają ciebie!
abyśmy mogli za Twemi rozkazy
nieść poprzez wieki dziedzictwo bez skazy.
Naucz nas w prawdzie, w pilnej cierpliwości,
jarzmo swe dźwigać od wczesnej młodości,
by, gdy czas przyjdzie, Łaska Twa nam dała
tę Prawdę, z której Ludzkość żyje cała...
Naucz nas — jako nad sobą panować,
czystych i silnych dniem i nocą prowadź,
abyśmy kiedyś umieli w potrzebie
godną i hojną dać ofiarę z siebie.
Naucz nas — Ciebie uważać za Sędzię,
a nie sąd druhów zawsze mieć na względzie,
byśmy szli z Tobą, niczem się nie trwożąc,
ani przed łaską pospólstwa nie korząc.
