Strona:Rudyard Kipling - Puk z Pukowej Górki.djvu/74

 I oboje byli święcie przekonani, że tak było naprawdę. Nie spostrzegli listków dębu, głogu i jesionu, które Puk nieznacznie wetknął im za pazuchę.

—

—

—

—

—

—

—

—

—

—