Strona:Rudyard Kipling - Stalky i Sp.djvu/279

 — Ani mi się śni, jeśli tego mogę uniknąć. Dlatego dajcie już temu korpusowi spokój.
 — Postanowiliśmy to już sto lat temu! — rzekł Beetle z pogardą — King będzie wam zawracał głowę, nie my!
 — To zacznij zawracać głowę Kingowi, natchniony wieszczu! Zrób jaki fajnowaty, klawy refren, każemy go śpiewać mikrusom.
 — Słuchaj, chorobo jedna, patrz swoich ochotników, nie ruszaj mi tu stołem, jak piszę!
 — A zresztą on i tak nie będzie miał o czem gadać! — skończył Stalky znacząco.
 Co chciał przez to powiedzieć, zrozumieli dopiero w parę dni później, kiedy im przyszło na myśl pójść przyglądać się ćwiczeniom plutonu. Drzwi do sali gimnastycznej zastali zamknięte na klucz, zaś przed drzwiami stał mikrus na warcie.
 — Co za bezczelność! — zawołał M’Turk, pochylając się.
 — Nie wolno zaglądać przez dziurkę od klucza.
 — Czyżby? Wake, bydlaku głupi, czy to nie dzięki mnie jesteś ochotnikiem?
 — To nic nie znaczy. Ja mam rozkaz nie pozwalać nikomu zaglądać przez dziurkę od klucza.
 — A jeśli my będziemy zaglądali, to co? — zapytał M’Turk — Wyobraź sobie naprzyład, że ci tu zaraz kości poprzetrącamy.