Strona:Rudyard Kipling - Stalky i spółka (tłum. Birkenmajer).djvu/117

 — Znajdź sobie miejsce gdzie indziej — znajdź sobie miejsce gdzie indziej. Czy ja jestem twoją boną? Chciałbym wiedzieć, Beetle, czy pożyczasz kolegom na procent pieniądze?
 — Nie, prosz pampsora, nie zawsze.
 — Jest to zwyczaj bardzo brzydki. Byłem przekonany, że przynajmniej mój dom jest od niego wolny. Przy całej opinii, jaką mam o tobie, nie przypuszczałem, abyś się kalał podobnym występkiem.
 — Przecież w pożyczaniu pieniędzy nie ma nic złego?
 — Nie myślę marnować drogiego czasu na prowadzenie z tobą dyskusji o moralności. Ile pożyczyłeś Corkranowi?
 — Ja — ja nie wiem dobrze — odrzekł Beetle.
 Niełatwa rzecz zaimprowizować w jednej chwili całe przedsiębiorstwo.
 — Mnie się zdaje, dwa szylingi i cztery szóstki — bąknął M’Turk rzucając Beetle’owi pogardliwe spojrzenie.
 W beznadziejnej sytuacji finansowej, w jakiej znajdowała się pracownia N. 5, do takiej właśnie sumy rościli sobie pretensje Beetle i M’Turk, jako do należnego im działu z kwoty uzyskanej przez Stalky’ego przez zastawienie drugiej pary swoich spodni do wyjścia. Stalky przez pół roku odmawiał wydania tej sumy twierdząc, że ona mu się należy jako wynagrodzenie za fatygę; swoją drogą wydał te pieniądze na wspólną ucztę z przyjaciółmi.
 — Zapamiętajże sobie. Nie wolno ci w dalszym ciągu prowadzić swych lichwiarskich operacyj. Powiadasz, dwa szylingi i cztery szóstki, Corkran?
 Stalky, który nic nie powiedział, milczał w dalszym ciągu.
 — Zły wpływ, jaki wywierasz na swych kolegów, jest już i tak dość wielki, żebyś potrzebował jeszcze uzależniać ich od siebie finansowo.
 To mówiąc poszukał w kieszeniach i (o, radości!) wyjął dwa szylingi i cztery szóstki.