Strona:Rudyard Kipling - Stalky i spółka (tłum. Birkenmajer).djvu/150

zwycięzców — hymny pochwalne na cześć zdobywców. Ty jesteś niby poetą, Beetle — zrobię ja z ciebie poetę!
 Na kolanach zajął pozycję obok Campbella.
 Stalky szybko, dokładnie i z wprawą zaczął ich wiązać w kij do akompaniamentu wyzwisk M’Turka związanego, zdradzonego i klnącego jędrnie za fotelem.
 Stalky umieścił obok siebie Campbella i Seftona i skierował się ku swym sojusznikom. Po drodze zamknął na klucz drzwi.
 — Udało się! — rzekł zmienionym głosem.
 — Co do diabła?... — zaczął Sefton.
 Udane łzy Beetle’a przestały się lać. M’Turk uśmiechając się zerwał się na równe nogi. Razem już zacisnęli sznury na przegubach i kostkach swych nieprzyjaciół.
 Stalky rozsiadł się wygodnie w fotelu i przyglądał się im z jak najsłodszym uśmiechem. Człowiek, związany do walki kogutów, jest najbezbronniejszą istotą pod słońcem.
 — Bek koźlęcia rozbestwia tygrysa! Ależ z was osły skończone!
 Rozparł się w fotelu i śmiał się niemal do utraty tchu.
 Ofiary zwolna tylko zdawały sobie sprawę ze swego położenia.
 — Jak wstaniemy, dostaniecie takie lanie, jakiegoście w swym krótkim życiu jeszcze nie widzieli! — zagrzmiał Sefton z podłogi. — Bokiem wam ten śmiech wylezie! Cóż to ma znaczyć, do wszystkich diabłów?
 — Zaraz zobaczycie! — odpowiedział M’Turk. — Nie klnijcie tak. Chcemy wiedzieć, który to z was, wy świnie jedne, dręczył Clewera.
 — Nie wam do tego.
 — Dlaczegoście dręczyli Clewera?