Strona:Rudyard Kipling - Stalky i spółka (tłum. Birkenmajer).djvu/153

 Do ukołysania chłopca do snu trzeba dwu rękawie bokserskich i trzech chłopców. Operacja ta również nie ma nic wspólnego ze swą nazwą. „Kołysano“ Seftona tak długo, aż mu się oczy zapadły i zaczął charczeć dysząc ciężko; dostał zawrotu głowy i zrobiło mu się niedobrze.
 — Boże! — zawołał Campbell w swym kącie, blednąc.
 — Na bok z nim! — mówił Stalky. — Dajcie tu Campbella. Otóż teraz już zaczyna się znęcanie. Aj, byłbym zapomniał! Słuchaj, Campbell, dlaczego znęcaliście się nad Clewerem? Wyjmij mu knebel z ust, niech odpowie.
 — Ja — ja nie wiem. Och, puśćcie mnie! Przysięgam, że zawrę z wami pokój. Nie kołyszcie mnie.
 — Bek koźlęcia rozbestwia tygrysa!! On mówi, że nie wie. Posadź go dobrze, Beetle. Daj mi rękawicę i włóż mu knebel do ust.
 W milczeniu „kołysano“ Campbella sześćdziesiąt cztery razy.
 — Skonam! — szepnął.
 — On mówi, że skona. Usuńcie go. Dalej, Sefton. Och, byłbym zapomniał! Sefton, dlaczego znęcaliście się nad Clewerem?
 Nie nadająca się do druku odpowiedź bynajmniej nie zmieszała Stalky’ego.
 — Turkey, zrób mu ag-ag.
 Zrobiono mu natychmiast ag-ag. Sefton miał już za sobą drogo zdobyte doświadczenie blisko osiemnastu lat, a mimo to jeszcze go sobie nie cenił.
 — Mówi, że my jesteśmy świnie. Na bok z nim. A teraz Campbell! O, byłbym zapomniał! Słuchaj, Campbell, za co znęcałeś się nad Clewerem?
 Dopiero teraz trysnęły łzy — łzy gorące, błaganie o litość i nikczemne obietnice darowania wszystkiego. Niech się tylko przestaną znęcać, Campbell nigdy na nich nie podniesie ręki. Pytania posypały się znowu — z akompaniamentem przekonywających argumentów.