Strona:Rudyard Kipling - Stalky i spółka (tłum. Birkenmajer).djvu/162

Clewer, zamiast pisać zadanie, strzelał po klasie kulkami atramentowymi. Dostał pięćdziesiąt wierszy za — niesłychane zuchwalstwo.
 — To już nie nasza wina, Padre — rzekł Beetle. — Ksiądz kazał nam usunąć — usunąć ucisk. Czego się można spodziewać po smarkaczu?
 — Pamiętam ja dobrze, jak starsi dziś od niego o pięć lat chłopcy rzucali kulki atramentowe, Beetle. Jednemu z nich dałem za to dwieście wierszy — nie bardzo nawet dawno temu. A propos — czy te wiersze mi oddano?
 — Turkey, oddano czy nie? — spytał bezwstydnie Beetle.
 — Czy księdzu nie zdaje się, że Clewer wygląda trochę czyściej? — przerwał Stalky.
 — Widział ksiądz kiedy takich reformatorów moralności? — chełpił się M’Turk.
 — Właściwie zrobił wszystko Stalky, ale to była szopa dla wszystkich!
 — Wyniki tej reformy moralnej zauważyłem w paru miejscach. Czy nie mówiłem wam, że jeśli zechcecie, możecie mieć nadzwyczajny wpływ na chłopców z liceum?
 — Tylko że system moralnego oddziaływania — częściej stosowany — trochę męczy. A prócz tego — widzi ksiądz — Clewer się rozzuchwalił.
 — Nie myślałem o Clewerze; miałem na myśli — drugich, Stalky.
 — Och, my tam dużo o drugich nie myślimy! — odezwał się Turkey. — Nieprawdaż?
 — Ale ja — myślałem od samego początku!
 — To znaczy, że ksiądz wiedział?
 Kłąb dymu zjechał ku ziemi.
 — Mówią, że chłopcy sami się wychowują lepiej i surowiej, niż my możemy i śmiemy. Gdybym ja użył połowy argumentów, jakieście wy zastosowali, czy nie —