Strona:Rudyard Kipling - Zwodne światło.djvu/297

czyłbyś mi wszystko z łatwością. Wiesz, dziś nowa u mnie narada...
 — Słyszałem; zamieszki w południowym Sudanie. Uczestniczyłem w ostatniem zebraniu korespondentów i... i... czułem się bardzo nieszczęśliwym, że z wami jechać nie mogę. Dla kogo będziesz pracował? Czy zrobiłeś już umowę?
 — Nie chciałem podpisać kontraktu, dopóki... dopóki się przyszłość twoja nie rozstrzygnie.
 — Więc byłbyś pozostał ze mną, gdyby się rzecz ta... nie... nie ułożyła? — pytał Dick z pewnem wahaniem.
 — Nie żądaj zbyt wiele. Jestem tylko człowiekiem.
 — Próbowałeś z powodzeniem roli anioła.
 — Tem lepiej. Czy przyjdziesz do mnie? Zbierają się wszyscy. Wojna jest już faktem stwierdzonym.
 — Jeżeli pozwolisz, przyjacielu, zostanę u siebie. Tobie wszystko to jedno, ja zaś... wolę samotność.
 — Chcesz marzyć i rozmyślać? No, trudno to brać za złe. Trochę szczęścia od dawna ci się należy.
 Wieczorem roiło się w mieszkaniu Torpenhow’a. Zaproszeni na naradę korespondenci