Strona:Rus Jarema Kusztelan - Ks. Patron Augustyn Szamarzewski.pdf/179

dalszem zawikłaniem sprawy. Niektóre ze Spółek, a zwłaszcza Spółka Poznańska, nie uznawały ze swej strony wogóle kompetencji Sejmiku inowrocławskiego do podjęcia uchwał, któreby zobowiązywały poznański Związek rewizyjny i dlatego odmówiły swego udziału. Inne znowu, tak jak na Sejmikach obwodowych, uznawały Patronat za rzecz całkiem zbyteczną i były mu mniej lub więcej przeciwne. Na 66 Spółek, reprezentowanych na Sejmikach obwodowych, było na Sejmiku inowrocławskim tylko 44 reprezentowanych. Aby ratować jedność rozbitą, zgodzono się wreszcie w większości na założenie Związku patronackiego, ale z Ustaw jego usunięto zupełnie Związki rewizyjne. Wobec projektowanej łączności organicznej między Związkiem patronackim a Związkami rewizyjnymi, został wszelki stosunek między organizacjami poszczególnemi zerwany, skutkiem czego, obok trzech Związków rewizyjnych, luźno obok siebie stojących, a terytorjalnie odgraniczonych, powstał Związek ogólny, z prawem obejmowania wszystkich Spółek. W ten sposób została rozbita jedność Spółek. Obok 3 Związków rewizyjnych, posiadających przywilej rewizji własnej, stał oddzielnie Związek patronacki bez tego przywileju, z głównem zadaniem krzewienia życia spółkowego.
 Gdy myśl pierwotna Szamarzewskiego tą drogą spaczyła się i wykoleiła, okazała się wnet potrzeba zmiany zasadniczej w organizacji związkowej. Jasnem było, że z takiego obrotu rzeczy nie był zadowolony żaden kierunek. Co do tego panowała zgodność zupełna, że stan wytworzony mimowoli nie może się nadal utrzymać. To też zaraz na pierwszem posiedzeniu Patronatu w Poznaniu, które odbyło się d. 5. 3. 1891-go r., a na które stawili się wszyscy członkowie nowo obranego Patronatu z Patronem Szamarzewskim na czele, uchwalono, aby sprawę zlania trzech Związków rewizyjnych w jeden