madzenia grosza, z zachowaniem nieco z zebranych zysków na podniesienie i zachowanie instytucji i spowodować i usposobić do długowiekowej — a skutecznej pracy“. Szamarzewski nie łudzi się, żeby ta praca dała się wykonać z dzisiaj na jutro, owszem, jest przekonany, że ani karkołomne spekulacje, ani gwałtowne porywy, nie zbogacą jednym tchem społeczeństwa, ale skrzętna, pracowita, uczciwa gospodarka miedziakami w spółkach ludowych doprowadzi naród dopiero po długich znojach i trudach do tej tak upragnionej epoki złotej. Dlatego mówi: „Zadanie wielkie, zadanie wiekowe, bo drobny nasz grosz, jak krople w naszych rękach, ma się wspólnemi siłami zlać w wielki prąd, aby nigdy nie przestał nazywać się prądem“.
Znaczenie Szamarzewskiego dla rozwoju spółek i związku jest ogromne. Powiedziano, że był on matką spółek, powiedziano więcej, że był matką i rodzicem spółek. W rzeczy samej swą skrzętną działalnością i zapobiegliwością, przedewszystkiem zaś ogromnem swem umiłowaniem sprawy spółkowej i szczerem się jej oddaniem, stworzył on podstawy pomyślnego rozwoju tak spółek jak i organizacji związkowej. Podczas wielkiej rozbieżności w poglądach i dążnościach potrafił on jasno postawić swój program spółkowy i konsekwentnie go przeprowadzić. Za jego przyczynieniem spółki kredytowe stały się główną podstawą działalności. Pracując przeważ-
Strona:Rus Jarema Kusztelan - Rodowód spółek ludowych.pdf/46
Ta strona została przepisana.