PISMA ŚWIĘTEGO
Stworzenie świata i stworzenie człowieka.
1. Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię.
Od Boga zatem wszystko pochodzi. On z całości wyprowadził wszechświat. Od niego, jako Stwórcy, wszystko zależy stale, — bezwzględnie, — nieodmiennie.
„Na początku” — gdy oprócz Boga wiekuistego, niczego jeszcze nie było.
I dla mnie „Na początku” dnia każdego, nowych obowiązków, nowego życia, Bóg niejako „stwarza niebo”, wskazując cel do którego mam dążyć; „stwarza ziemię”, dając zasługi — warunki życia — obowiązki — środki.
2. A ziemia była nieukształtowana i próżna;
Czyli w stanie chaosu.
Tak jest z duszą, nim łaska Boska zacznie w niej działać, np.: przed chrztem św., przed nawróceniem, czasem przedrekolekcyami, a nawet może przed rozmyślaniem codziennem.
i ciemności były nad głębokością;
„Ciemności” — trzy przyczyny ciemności i zaślepienia w duszy: niewiadomość, trwanie w grzechu, opieranie się łasce Bożej.
„Głebokość” — otchłań niełaski Bożej spowodowana zapoznaniem Stwórcy przez stworzenie. Może ani wiem, ani mogę zgłębić do jakiego stopnia dusza moja znajduje się w opłakanym stanie bo ciemności zakrywają bezdenną nędze moją.
a Duch Boży unaszał się nad wodami.
„Duch Boży” — czyli Miłość, której właściwością potrzeba udzielania się. Miłość nieskończona, Duch Ożywiciel, życiodajny — unasza się nad wodami.
„Wody” — obraz niestałości w duszy: brak zasad, uleganie wpływom, względom ludzkim, powątpiewanie. „Kto wątpi podobien jest wału morskiemu, którego wiatr wzrusza i tam i sam nosi.” (Jak. 1. 6.)
