Stąd przyszły Wybawiciel narodzi się z niewiasty, będzie zatem prawdziwym człowiekiem; obdarzony mocą Boską, będzie Bogiem.
16. Do niewiasty też rzekł: Rozmnożę nędze twoje i poczęcia twoje;
Stąd tyle nędz i cierpień... przyjmować je, jako pokutę przez Boga naznaczoną.
Z boleścią rodzić będziesz dziatki,
Macierzyństwo dwojakie: według ciała i według ducha; ani jedno ani drugie bez cierpienia być nie może. Matka, troszcząc się o rozwój ciała i duszy swych dzieci, rodzi je przez całe ich życie. Matką jest dusz, kto się troska o ich zbawienie, „Dziatki moje, które zaś bolejąc rodze, ażeby byl Chrstus w was wykształtowan“. (Gal. IV. 19)
Tak Matka nasza, Kościół, rodzi nas w boleściach, i ci wszyscy w kościele, którzy chcą służyć duszom, czynić mogą tylko „z boleścią“.
i pod mocą będziesz mężową, [1] a on będzie panował nad tobą.
Pokutę kobiety stanowi: cierpienie, upokorzenie i uległość.
17. Adamowi zaś rzekł: Iżeś usłuchał głosu żony twojej i jadłeś z drzewa, z któregom ci był zakazał[2] jeść, przeklęta będzie ziemia w dziele twojem; w pracach[3] jeść z niej będziesz po wszystkie dni żywota twego.
„Iżeś usłuchał głosu żony twojej“ zamiast głosu Bożego, „i jadłeś z drzewa, z któregom ci był zakazał jeść“
Gdyby nie był uległ woli ludzkiej, której się miał oprzeć, nie byłby pogardził wolą Bożą, której miał ulegać.
„W pracach jeść z niej będziesz“ — Jeżeli chcemy szanować rozporządzenia Boże, przed użyciem posiłku, zapytajmy siebie, czyśmy nań zapracowali. „Kto nie chce robić, niech też i nie je“. (II, Tess. III.10)
Karę i pokutę stanowi nie sama praca, lecz ciężar i trudności do niej przywiązane.
Wina polegała na nieprawnem używaniu; kara na używaniu w „pracach“.
18. Ciernie i osty rodzić ci będzie, a zioła będziesz jadł ziemi.
„Ciernie i osty“ — trudności, z jakiemi walczyć musimy w każdej pracy — czy to wewnętrznej, czy zewnętrznej.
19. W pocie oblicza twego będziesz pożywał chleba, aż się wrócisz do ziemi, z którejś wzięty, boś jest proch i w proch się obrócisz.
„Do niewiasty rzekł: rozmnożę nędzę twoje i poczęcia twoje. Adamowi zaś rzekł: w pracach[4] będziesz po wszystkie dni“.
