Strona:Słowo o wyprawie Igora.pdf/29

Ptaki obudzone, ptaki przelęknione

Zgania w trzepocące stada.

55 

Zawył Dziw^[1] nad drzewami wrzaskiem,
Każe słuchać ziemi nienaskiej;
Słychać Dziwa w Korsuniu, Surożu,
Krzyczy Dziw na Posulu, Pomorzu,

A i Wołdze szerokiej świszcze,

60 

A i tobie, tmutorokańskie bożyszcze^[2]!
Już Połowcy niebitą ścieżą
Ku wielkiemu Donowi bieżą.
Krzyczą wozy ich o północy,

Rzekłbyś: stado łabędzi spłoszone...

65 

Igor z wojskiem stanie nad Donem.

Na dębach stado ptasie
Rychłą się klęską pasie,
Grożą, srożą się wilki ponuro...

Orły klekotem — gości

70 

Zwołują na wojów kości,
Lisy kły szczerzą, warczą
Ku purpurowym tarczom^[3]...
O, ziemio ruska! Jużeś ty za górą!

1. w. 56. Dziw, wedle jednych zwykły puszczyk, wedle innych raczej duch leśny, potwór.
2. w. 61. tmutorokańskie bożyszcze («bałwan» w oryginale), ja­kiś słup kamienny (niby Złota Baba, słynna na pół­nocy) w Tmutorokaniu t. j. Tamanie na Krymie.
3. w. 73. purpurowe tarcze, to samo co szczyty czerwone w. 78, bo normańskie i ruskie tarcze (szczyty) były czerwono malowane.