Strona:Słowo o wyprawie Igora.pdf/49

Wstąpcie, Rościsławicy, wstąpcie w złocone strzemię,
Za Igorowe rany, za krzywdę, za ruską ziemię!

Ejże ty Osmomyśle, halicki Jarosławie^[1]!
Na złotolitym tronie wysoko siedzisz w sławie,

Żelazem pułków wspierasz węgierskich turni nawał,

15 

Tyś wrota Dunajowi, królowi drogę-ś zawarł,
Przez chmury miotasz skały, sąd sprawiasz do Dunaju,
Pioruny gniewu twego od kraju grzmią do kraju,
Otwierasz Kijowowi wrzeciądze na świat cały,

Za siedem granic prażysz sułtanów, mstą zuchwałych.

20 

Strzelaj w Konczaka, książę, zmiażdż Kościejowi ciemię,
Za Igorowe rany, za krzywdę, za ruską ziemię!

A ty Romanie śmiały, ty waleczny Mścisławie^[2],
Ponosi was, porywa myśl ku orężnej sprawie,

Wysoko szybujecie, sokoły wy, junaki,

25 

Ochotą rozjuszoną na wiatrach goniąc ptaki,
Macie wy szczyt stalowy pod przyłbicą łacińską,
Drży od was ziemia chańska z litewską i jaćwińską,
Drży deremelska^[2] ziemia, wróg dzidy na ziem ciska,

Pod bułat mieczów waszych kark kłonią Połowczyska.

30 

1. w. 13—22. Książę halicki Jarosław (1153—1187), Osmomysłem (nieco zagadkowo?) przez jedynego naszego autora przezwany, zażywał znacznej sławy przez dobre urzą­dzenie swej dzielnicy; ale przesada Słowa jawna.
2. w. 23—30. Książęta wołyńscy, Roman (który padł r. 1205 pod Zawichostem) i Mścisław, obaj awanturnicy; Roman znany z walk przeciw Jaćwingom i Litwie. Nazwa Deremela nieodgadniona.